Afscheid nemen is niet fijn!

Lieve familie, vrienden, bekenden en gemeenteleden,

Hier zijn we weer! Door een blog te schrijven voelen we ons even weer verbonden met 'de Bult'! En dat is wel nodig want we begonnen ons steeds meer thuis te voelen in East Hanahai. We konden ons niet eens meer echt voorstellen hoe het is om op de stoep te lopen. Ook de term ' lantaarnpaal' is hier niet echt bekend. En gelukkig maar, want we genieten elke avond/nacht van een schitterende sterrenhemel met volle maan, halve maan of geen maan! Het is werkelijk prachtig om te zien. Door al onze lichtvervuiling in Nederland maken we dat op Urk niet mee.

De laatste dagen realiseerden we ons steeds meer dat er ook een eind aan ons verblijf in East Hanahai komt. En eigenlijk hadden we net het gevoel dat we de mensen steeds beter leerden kennen. We beginnen te wennen aan het leven en worden steeds makkelijker in het aanpassen aan het eenvoudige leven hier.

De afgelopen dagen waren hard werken! Vooral voor onze jongens want we wilden het kerkdak graag voor de zondag voor het grootste deel af hebben. Het zou namelijk hardstikke mooi zijn als we daar dan samen kerk zouden houden.

Naast hard werken hadden we ook verschillende ontspanningsmomenten die we jullie niet willen onthouden. Vrijdagavond was namelijk wel erg bijzonder. We mochten getuige zijn van het huwelijk tussen Johannes *klik* Post en Janneke *klak* van Slooten. Zoals hier in Afrika veel dingen spontaan gaan, kwam ook dit huwelijk spontaan op bij de Afrikaanse bevolking. Zij hadden namelijk gezien dat Janneke en Johannes een prachtig stel waren.
Dus op vrijdagavond verzamelden de b-leave groep en het grote deel van de San-bevolking zich op de zandvlakte. Getuige bij dit huwelijk waren Hessel Visser en Cobie Visser-Wiegel. De man die op traditionele wijze het huwelijk voltrok was Grote Koboes.
We zullen wat foto's toevoegen zodat jullie een beeld krijgen van dit heugelijke feit, foto's zeggen namelijk meer dan woorden. ;-)

Zaterdagmorgen is er heel hard gewerkt om zo de middag vrij te houden voor een stukje ontspanning. Dit was wel gaaf na twee weken hard werken! We zijn rond twee uur gaan rijden naar Ghanzi (ruim een uur hobbels, gaten en bobbels) waar we in een oude mijn zijn gaan zwemmen. Dit was een heerlijke ontspannen middag. Het water was wat koud maar dat mocht de pret niet drukken. Na deze leuke uurtjes zwemmen zijn we met de hele groep gaan eten bij een restaurant, dat was na twee weken East Hanahai natuurlijk ook erg leuk. We hebben genoten van een heerlijke braai (vlees werd op een vuurtje gebakken). Jullie kunnen het wel raden een middag en avond vol gezelligheid en samen zijn.

Zondag - Rustdag.
Wat is het toch fijn dat de zondag ons als rustdag gegeven is. Na de goede zorgen van Cobie, een heerlijk ontbijt, hebben we al de banken in de kerk geplaatst (Het dak was nog maar voor een klein deel open, dit zouden we maandag afmaken). De kerkdienst in een nieuw gebouwde kerk kon beginnen. Langzamerhand kwamen de Naro-mensen naar de kerk toe (ze komen wanneer ze op temperatuur zijn na een koude nacht). Meroeti (ds.) Seitlheko leidde vandaag de dienst. Hessel vertaalde weer in het Naro en Nederlands. De preek ging over Psalm 23, The Lord is my Shepherd. Ook deze dienst werdt er weer, heel spontaan, veel gezongen. We hebben natuurlijk op Urker wijze ook wat psalmen laten horen. Daarnaast hebben we nog samen 'daar is Kracht in het Bloed' voor de mensen gezongen. Zij vinden dit lied geweldig om te horen.
Jacoba heeft verschillende dagen met wat Naro-kinderen geoefend om een lied op de blokfluit te spelen. Ook dit lieten ze in de dienst horen, erg mooi om te zien en te horen.
De dienst nam aardig wat tijd in beslag (meer dan we gewend zijn), maar dit was niet erg, het was mooi om hierbij aanwezig te zijn. Vooral ook omdat we onze eigen inbreng hadden.
Het koor (vrouwen) heeft nog wat liederen gezongen en ook wat mensen van de b-leave groepen zongen een lied die ze zelf geschreven hadden.

's Middags hebben de jongens weer de taak op zich genomen om voor ons te koken. Een heerlijke 'koningsmaal' hebben ze voor ons klaargemaakt. Gebakken aardappels, sla en kip! En dat voor 30 personen en klaargemaakt op een houtvuurtje, wie doet het ze na!
Nou ja, ze zijn inmiddels al 2 weken bij Cobie in de leer, vandaar!

We vroegen ons nog af of jullie ons zondagavond nog gehoord hebben? We deden namelijk een Bijbelquis! En aangezien Urkers graag willen winnen en je naar een belletje moest rennen om het antwoord te geven, kunnen jullie wel raden hoe 'rustig' het er aan toe ging.

We sloten de dag, zoals alle andere dagen, weer af bij een kampvuur! Dit gebruiken we ook als kachel om ons zo op te warmen voor een koude nacht die op ons wacht!

Nog twee dagen te gaan voor we afscheid gaan nemen van alle mensen hier. We denken hier liever nog niet aan, want het idee dat we afscheid nemen en elkaar misschien nooit meer zien is niet fijn.
Maandag was een laatste dag om alles af te ronden. Verschillende jongens zorgden ervoor dat de laatste klusjes aan het dak afgerond werden. De dames deden de torenhoge was van alle B-leavers. We wilden de kleren die we hier laten namelijk schoon afleveren aan de bevolking. Nou wassen is hier een hele klus kunnen we jullie vertellen. Zoals alles hier, zonder apparatuur en gewoon met de hand. Maar na twee weken hebben we hier ook handigheid in gekregen en vinden we het heel gewoon de was met de hand te doen.

's Middags hebben we alle kleding, die we weg wilden geven, bij elkaar verzameld. Dit was een torenhoge berg. Hadden we dit allemaal in onze koffers meegenomen? We stalden alles uit in de kerk, het leek Waypoint wel! Voor alle gemeenteleden hebben we een tas gevuld en nog hadden we veel over. We zouden het dinsdag allemaal verdelen volgens een vooraf bedacht plan, want anders zou het ontaarden in een grote grijppartij (volgens Cobie). Dit is heel goed te begrijpen, want de mensen hier hebben weinig en lopen vaak in 'vodden'.

Aan het eind van de middag kwam de plaatselijke dansgroep voor ons dansen. Het was leuk om zo iets van hun cultuur te zien.
Na de 'bol', een korte bijbelstudie en het kampvuur was deze dag ook alweer voorbij. De dagen vliegen hier voorbij en de tijd gaat veel te snel.

En toen was daar het moment; de laatste keer wakker worden na een koude nacht, de laatste keer samen ontbijten en de laatste keer koffiedrinken met de plaatselijke bevolking. Tijdens dit moment namen we ook de tijd om Hessel en Cobie alvast hartelijk te bedanken. Zij hebben ons verblijf in East-Hanahai onvergetelijk gemaakt.

Koffers werden ingepakt, de tenten afgebroken en dat allemaal met behulp van onze San-vrienden.
Nog een groepsfoto voor 'ONZE' kerk, een laaste afscheidswoord en het uitdelen van onze kleding. Aan alles komt een eind, zo ook aan ons verblijf in East Hanahai. Nog een laatste groet (hand of knuffel) en veel gezwaai en toen gauw de busjes in.

Na een gezegende, leerzame, fijne en mooie tijd vertrokken we om half een naar D'khar. In D'khar vertelden medewerkers en Hessel wat over het vertaalwerk van de Bijbel in het Naro. Na deze presentatie zijn we nog naar het museum en het 'art-project' geweest.
Vanavond slapen we in D'khar vanwaar we morgenochtend vroeg naar Pilanesberg hopen te vertrekken. Onze woensdag zal dus bestaan uit het rijden naar Zuid-Afrika waar we morgen hopen aan te komen. We zullen dan overnachten in een hostel bij het safaripark in Pilanesberg, waar we donderdag op safari hopen te gaan.

Vrijdag zullen we naar Johannesburg afreizen, ons vliegtuig staat daar hopelijk klaar om ons weer naar Nederland te vliegen.

Zaterdag rond de kost hopen we jullie allemaal weer in de armen te sluiten na een reis vol zegeningen en geweldige levenslessen en ervaringen.

Van alle b-leavers een liefdevolle groet uit Botswana!